ملاقات (۱-۲)

 خب فکر میکنم هنوز نکته هایی از ملاقات دیشب باقی موند که اینجا بهش اشاره نکردیم. 

یکی اینکه صبا دوباره به اصرار تکاور براش توی جزوه ی دانشگاهش یه صفحه متن زیبا نوشت و البته یادش رفت تاریخش رو پاش بنویسه.  

نکته ی دیگه که همه باید بدونن خداحافظی های بی رنگ و لعاب تکاور و صبائه که همونم بازم باحاله :)))) باور کنین راست میگم :)))) مثلا تصور کنین ۱ دقیقه تکاور توی ماشین کنار صبا نشسته و در حال تفکره که چه حرفی رو از قلم انداخته و چه توصیه ای رو یادش رفته که سریع یادش بیاد و بگه و فکر کنین چند دقیقه به سردی و خنکی رشته کوههای هیمالیا فضای بین اونها رو اشباع میکنه :))) خب خیلی خنکه دیگه موقع خداحافظی و جدا شدن از هم اینقدر صبر کنن. اصلا آداب و رسوم این موضوع رو هنوز یاد ندارن:دی. البته اینقدر هم قسی القلب نباشین لطفا. چون تکاور واقعا براش سخته از صبا به این سادگی و زودی جدا شه:دی, بعله. دلیل اصلیش همینه که بعد حرفهاش رو هم فراموش میکنه و به مــِن و مـــِن میوفته و بعد صبا هم همینطور و بعد فضای سرد و... :)) 

ولی روی هم رفته همه ی این اتفاقات و همه ی این ثانیه ها به طرز احمقانه ای شاید() زیبا و دوست داشتنی ان... 

پی نگاشت: امروز صبا کوییز زبان داره! دوستانی که اهل دعا و مغفرت هستن براش دعا کنن که خوب از پس کوییزش بربیاد. من که اهل این چیزا نیستم به خودش اطمینان دارم که از پس کوییزش بر میاد. بعله  که اگه بر نیاد این بلا سرش میاد >>>  

البته با خوشرویی تمام  

پی نگاشت 2: شاید اون متن زیبا رو هم که گفتم بهتون صبا برای تکاور نوشت رو اینجا در معرض دید عموم قرار دهیم.  

پی نگاشت ۳: تکاور و صبا یک نقطه ی مشترک دیگه هم پیدا کردن و اون علاقه ی هردوتاشون به سیاوش قمیشی ِ